Ew. Judasza "(...)ZIEMSKA POSŁUGA JEZUSA Kiedy Jezus pojawił się na świecie, dokonywał cudów i wielkich dziel dla zbawienia ludzkości; A ponieważ wielu [kroczyło] drogą sprawiedliwości, gdy inni zaś kroczyli drogą przestępstwa. Jezus powołał dwunastu uczniów. Zaczął z nimi rozmawiać o tajemnicach spoza tego świata, jak i o tym, co będzie mieć miejsce przy jego końcu. Często było tak, że nie ukazywał się swym uczniom we własnej osobie, ale stawał między nimi, przyjmując postać dziecka. SCENA 1: Jezus rozmawia ze swymi uczniami: modlitwa dziękczynna, czyli eucharystia Pewnego dnia Jezus przebywał ze swymi uczniami w Judei. Znalazł ich siedzących razem na modlitwie. Kiedy zbliżył się do uczniów, [34] którzy, siedząc zebrani razem na czuwaniu, składali modlitwę dziękczynną nad chlebem, roześmiał się. Uczniowie zapytali [go]: Mistrzu, czemu śmiejesz się z [naszej] modlitwy dziękczynnej? Zrobiliśmy, co słuszne. W odpowiedzi Jezus rzekł im: „Nie śmieję się z was. <Wy> nie robicie tego z własnej woli, ale robicie to po to, by [przez to] wasz bóg doznał czci". Uczniowie powiedzieli: „Mistrzu, ty jesteś [...] synem naszego boga". Jezus zapytał: „Skąd mnie znacie? Zaprawdę, powiadam wam , żadne wasze pokolenie nie pozna mnie" . UCZNIOWIE WPADAJĄ W GNIEW Kiedy to usłyszeli jego uczniowie, wpadli w gniew i wściekłość, a w sercach swych zaczęli bluźnić przeciw niemu. Kiedy Jezus zauważył, że nie [rozumieją, powiedział] do nich: „Dlaczego wzburzenie wiedzie was do gniewu? Wasz bóg, który w was mieszka, i [...] [35] pchnął was do gniewu [w] duszach waszych. [Niech] ktokolwiek z was, komu bardziej niż innym ludziom [wystarcza mocy], ukaże mi się jako człowiek doskonały i niech sianie ze mną twarzą w twarz" Powiedzieli wszyscy : „Wystarcza na mocy”. Ale duchy ich nie miały odwagi stanąć przed [nim], z wyjątkiem Judasza Iskarioty. On odważył się stanąć przed Jezusem, ale nie mógł spojrzeć mu w oczy, dlatego odwrócił od niego twarz. Judasz [powiedział] mu: „Wiem, kim jesteś i skąd przychodzisz. Przychodzisz z nieśmiertelnego królestwa Barbelo (Barbelo - przypis 16 z gazety wyborczej cyt.: „W Ewangelii Judasza to właśnie Judasz wygłasza prawdę o tym, kim jest Jezus Jego wyznanie, iż Jezus pochodzi z nieśmiertelnego królestwa (eonu) Barbelo, oznacza w języku tekstów gnostyckich przyznanie, iż pochodzi on z Królestwa Bożego i jest synem Boga. Barbelo, oznacza Matkę wszystkiego. Często określa się ją również jako pierwotną ideę( pronia) Ojca nieskończonej Jedności.”) . A ja nie jestem godny wymawiać imienia tego, który cię posłał. JEZUS ROZMAWIA Z JUDASZEM NA OSOBNOŚCI Wiedząc, iż Judasz mówi o rzeczach wzniosłych, Jezus powiedział mu: „Odsuń się od innych, a objawię ci tajemnicę królestwa. Możesz ją posiąść, ale sprowadzi ona na ciebie wielkie cierpienie. [36] Bo ktoś inny zajmie twoje miejsce, tak by dwunastu [uczniów] znów mogło ze swoim bogiem zmierzać do końca czasów”. Judasz zapytał go: „Kiedy objawisz mi te rzeczy i [kiedy] ten wielki dzień światła zabłyśnie dla Pokolenia?”. Ale kiedy to powiedział, Jezus odszedł od niego. SCENA 2: Jezus ponownie przychodzi do uczniów Następnego ranka po tym, jak to się stało", Jezus znów [przyszedł] do uczniów. Oni zapytali go: „Mistrzu, gdzie byłeś i co robiłeś po tym, jak nas zostawiłeś?”. Jezus im odpowiedział: „Byłem pośród innego wielkiego i świętego Pokolenia". Jego uczniowie zapytali go: „Panie, gdzie jest pokolenie większe i bardziej święte niż my. jakiego nie ma w tym królestwie?". Kiedy Jezus usłyszał ich słowa, roześmiał się i odpowiedział: „Czemu myślicie w sercach swoich o Pokoleniu pełnym mocy i świętym? [37] Zaprawdę, [Ja] powiadam wam, nikt zrodzony [z] tego królestwa nie ujrzy tego [Pokolenia], ani żaden z zastępów anielskich pośród gwiazd nie obejmie nad Nim władzy, żadnemu też śmiertelnikowi nie dane się z nim związać, bo Pokolenie to nie jest z [...], które się stało [...], Pokolenie pośród was to pokolenie ludzkie [...] mocy, która [...inne] moce [...] którymi wy władacie". Kiedy [jego] uczniowie to usłyszeli, doznali niepokoju w swym duchu. Nie byli w stanie nic powiedzieć. Kolejnego dnia Jezus przyszedł [do nich]. Powiedzieli [mu]: „Mistrzu, widzieliśmy ciebie w [widzeniu], bo mieliśmy wielkie [widzenie...] o nocy”. [On odpowiedział:] „Czemu [wy...kiedy] <wy> ukryliście się?”.[38] UCZNIOWIE MAJĄ WIDZENIE O ŚWIĄTYNI I ROZMAWIAJĄ O NIM Oni [powiedzieli:] „Widzieliśmy wielki [dom, a w nim wielki] ołtarz [i] dwunastu mężczyzn - jak nam się wydało, byli to kapłani - oraz Imię; a tłum ludzki czeka przed ołtarzem, [aż] kapłani [… i odbiorą] ofiary. [Ale] my czekaliśmy". [Jezus zapytał:] „Jak wyglądali [kapłani]?". Oni [odpowiedzieli: „Jedni...] dwa tygodnie; [inni] składali w ofierze własne dzieci; jeszcze inni żony, w uwielbieniu |i] wzajemnym uniżeniu; niektórzy uprawiali nierząd z mężczyznami; niektórzy brali udział w [morderstwach] , inni popełniali niezliczone grzechy i uczynki bezprawia. A ludzie, którzy stali [przed] ołtarzem, wzywali twojego [imienia] [39] i wśród wszystkich czynów swojej ułomności spełniali swe ofiary aż do końca ich dni [...]”. Kiedy [uczniowie] wypowiedzieli te słowa, zamilkli, gdyż byli zaniepokojeni. JEZUS UKAZUJE ALEGORYCZNĄ INTERPRETACJĘ WIDZENIA O ŚWIĄTYNI Jezus zapytał ich: „Skąd w was ten niepokój? Zaprawdę, powiadam wam, wszyscy kapłani, którzy stają przed tym ołtarzem, wzywają mego imienia. Powiadam wam. imię moje zapisane jest na tym [...] w pokoleniach gwiazd poprzez wszystkie pokolenia ludzkie. [A oni] zasadzili drzewa, które nie przynoszą owocu, [robią to] w moim imieniu, w sposób haniebny”. Jezus powiedział im: „Ci, których widzieliście, jak odbierali ofiary przed ołtarzem - to wy jesteście . Temu bogu służycie, i tymi dwunastoma, których widzieliście, wy jesteście. Bydłem, które przyprowadziliście na ofiarę, jest tych wielu, których sprowadziliście nu zła drogę [40] przed tym ołtarzem. [...] powstanie i będzie używał imienia mego w ten sposób, a pokolenia wierzących pozostaną mu Wierne. Po nim kolejny powstanie spośród [czyniących nierząd], i jeszcze jeden powstanie spośród morderców dzieci , i jeszcze jeden spośród tych, co uprawiają nierząd z mężczyznami, i z tych, co poszczą, i spośród całej reszty ludzkiego zepsucia, niesprawiedliwości i błędu oraz spośród tych, co mówią: "Jesteśmy niczym aniołowie"; są oni jak gwiazdy, które wszystko prowadzą do swojego końca. Bo powiedziano ludzkim pokoleniom: „Spójrz, oto Bóg przyjął twoją ofiarę z rąk kapłana” - to jest sługi błędu. Ale to Pan, Pan wszechświata obwieszcza: „W dniu ostatecznym spotka ich pohańbienie”. [41] Jezus powiedział [im]: „Przestańcie [składać ofiary…], tak jak to robiliście [...] na ołtarzu, bo ofiary te .są nad waszymi gwiazdami i nad waszymi aniołami i tam już doszły swego końca . Niech leżą [spętane] przed wami i niech tak trwają [brak około 15 wierszy] pokolenia[…]. Jeden piekarz nie wyżywi wszystkich stworzeń [42] [które żyją] pod [niebem] . I [...] dla nich [...] i […] dla nas i […]. Jezus powiedział Im: „Przestańcie mi się sprzeciwiać. Każdy z was ma swą własna gwiazdę i każdy [brak około 17 wierszy] [43] w […] kto przyszedł jak [...wiosna] przychodzi do drzewa"[...| na cym świecie […] na jakiś czas [...l, ale on przychodzi, by nawodnić Boży raj i [Pokolenie] , które będzie trwać, ponieważ nie skała [ścieżki życia] tego Pokolenia, ale [...] przez całą wieczność” . JUDASZ PYTA JEZUSA O TAMTO POKOLENIE I INNE POKOLENIA LUDZKIE Judasz powiedział do [niego: ”Rabbi] i, jaki owoc przyniesie to Pokolenie?”. Jezus odpowiedział: „Dusze wszystkich ludzkich pokoleń umrą. Lecz gdy ludzie Pokolenia dojdą do końca swego czasu na tym świecie i tchnienie życia ich opuści, ich ciała obumrą, ale ich dusze pozostaną przy życiu, i będą zabrane ku górze”. Judasz powiedział: „A co stanie się z resztą pokoleń ludzkich?”. Jezus odpowiedział: „Nie jest możliwe, by rozsiewać ziarno na [skale] i zbierać z niego żniwo. [Tak] też jest z tym [skalanym] pokoleniem […] i przemijającą Mądrością [...] ręka, która stworzyła śmiertelnych ludzi, po to by ich dusze wznosiły się ku wiecznym krainom. [Zaprawdę], powiadam wam, [...] anioł [...] moc będą w stanie dostrzec, że |...] tym, do których […] święte Pokolenia [...]”. Po tym jak Jezus wypowiedział te słowa, odszedł. SCENA 3: Judasz- opowiada o widzeniu, a Jezus wyjaśnia Judasz powiedział: „Mistrzu, tak jak słuchałeś ich wszystkich, tak teraz wysłuchaj mnie. Gdyż miałem wielkie widzenie”. Kiedy Jezus to usłyszał, zaśmiał się i odpowiedział Judaszowi: „Duchu trzynasty , skąd u ciebie ten upór? Ale mów, wysłucham cię”. Judasz powiedział mu: „W widzeniu tym zobaczyłem siebie, jak dwunastu uczniów kamienuje mnie i [45] prześladuje [mnie okrutnie]. Ja także przyszedłem na to miejsce, gdzie [...] za tobą. Zobaczyłem [dom...] , a oczy moje nie mogły objąć jego rozmiarów. Wielcy ludzie otaczali go, a dom <ten> miał duch zrobiony z roślin, a w jego środku znajdował się [brak dwóch wierszy], mówiąc : "Mistrzu, zabierz mnie razem z tymi ludźmi”. W odpowiedzi [Jezus] rzekł mu: „Judaszu, twoja gwiazda sprowadziła cię na złą drogę". I dodał: „Żaden śmiertelnik nie jest godzien wchodzić do domu, który ujrzałeś, bo miejsce to wybrane jest dla świętych. Ani słońce, ani księżyc nie będą tam mieć swej władzy, ani dzień, lecz tylko święci zamieszkają tam na zawsze, w wiecznym królestwie ze świętymi aniołami. Popatrz, oto wyjaśniłem ci tajemnice królestwa i naliczyłem cię o błędzie gwiazd: a […] roześlij [...] aż po dwunaste niebo”. JUDASZ PYTA O SWÓJ LOS Judasz powiedział: „Mistrzu, czy to możliwe, aby moje ziarno było w rękach władców?”. W odpowiedzi Jezus mu rzeki: „Podejdź, abym [ brak dwóch wierszy], ale będziesz wiele cierpiał, kiedy ujrzysz królestwo i cale jego Pokolenie". Usłyszawszy to Judasz powiedział: „Co dobrego jest w tym, że je otrzymałem? Bo ocaliłeś mnie dla tego Pokolenia”. W odpowiedzi Jezus rzekł: „Ty będziesz trzynasty, i będziesz przeklęły przez inne pokolenia - ale potem weźmiesz ich we władanie . W dniach ostatnich przeklną twoje wyniesienie [47] do świętego [Pokolenia]". JEZUS NAUCZA JUDASZA O KOSMOLOGII: DUCH I SAMOISTNY Jezus powiedział: „[Podejdź], abym mógł cię nauczać o [tajemnicach] których żaden człowiek nigdy nie widział. Istnieje bowiem wielkie i nieskończone, którego granic nie widziało żadne pokolenie aniołów, a [w którym] mieszka wielki niewidzialny [Duch] . Którego żadne oko anielskie nigdy nie widziało, żadna myśl serca nigdy nie pojęła, i żadnym imieniem nie zostało nazwane. „I pojawił się tam świetlisty obłok. On powiedział: „Niech powstanie anioł, aby był mi pomocą”. „Wielki anioł, oświecony boski Samoistny wyłonił się z obłoku. Za jego przyczyną czterech innych aniołów powstało z innej chmury i stanęło przy anielskim Samoistnym. Samoistny powiedział:[48] „Niech [...] stanie się [...]" i powstał [...]. I powstał pierwszy oświecony, aby nad nim sprawować władzę. Samoistny powiedział: „Niech powstaną anioły, aby [mu] służyć” i powstały niezliczone zastępy, Samoistny powiedział: „[Niech] powstanie Eon światła'”, i powstał. Samoistny stworzył drugiego oświeconego, [aby] miał władzę nad Eonem światła, aby służył mu wraz z niezliczonymi zastępami aniołów. W ten sam sposób stworzył pozostałe Eony światła. Dał władzę oświeconym nad Eonami światła i utworzył niezliczone zastępy aniołów, aby im służyły pomocą". ADAMAS I OŚWIECENI „Adamas był w pierwszym świetlistym obłoku , którego nie widział żaden z aniołów w królestwie niebieskim . On [49] [...] obraz […] i na podobieństwo [tego] anioła. On powołał do istnienia niezniszczalne [Pokolenie] Seta [...] dwanaście [...] dwadzieścia cztery [...]. Stworzył siedemdziesięciu dwóch oświeconych. z wolą Ducha. Siedemdziesięciu dwóch oświeconych stworzyło trzystu sześćdziesięciu oświeconych w Pokoleniu niezniszczalnym, zgodnie z wolą Ducha, tak by każdemu z nich przypadło po pięciu. Dwanaście królestw jest dla dwunastu oświeconych ojcem, z sześcioma niebiosami w każdym królestwie, tak by istniały siedemdziesiąt dwa niebiosa dla siedemdziesięciu dwóch oświeconych, i aby dla każdego [50] [z nich] istniało [pięć] firmamentów, [tak by łącznie istniało] trzysta sześćdziesiąt [firmamentów...]. Oświeconym dana została władza i [niezliczone] zastępy aniołów, dla chwały i uwielbienia. [a potem także] duchów dziewiczych, ku chwale i uwielbieniu wszystkich królestw, niebios i ich firmamentów" . KOSMOS, CHAOS i OTCHŁAŃ „Te niezliczone zastępy nieśmiertelnych nazwane są kosmosem -czyli królestwem potępienia - przez Ojca i przez siedemdziesięciu dwóch oświeconych, którzy przebywają z Samoistnym i jego siedemdziesięcioma dwoma Eonami światła. W nim zaistniał pierwszy człowiek ze swą niezniszczalną mocą. A Eon, który powstał wraz z jego Pokoleniem, Eon, w którym jest obłok poznania oraz anioł, nosi imię [51] EI . […] Eon [...] potem [...] powiedział: „Niech dwunastu aniołów powstanie, [by] panowały nad chaosem i [otchłanią]”. I oto z obłoku wyłonił się [anioł] o twarzy gorejącej ogniem, skalany krwią. Na imię mu Nebrod (Nemral) , co znaczy „zbuntowany” ; inni nazywają go Jaldabaod . Inny anioł. Aszaklon (Saklas), także wyszedł z obłoku. Tak więc Nebrod stworzył sześciu aniołów - z pomocą Aszaklona - aby mu pomagały, a ci stworzyli dwunastu innych aniołów w niebiosach, a każdy z nich otrzymał swoją część niebios" . WŁADCY i ANIOŁOWIE „Dwunastu władców przemówiło do dwunastu aniołów: „Niech każdy z was [52] […] i niech oni [...] pokolenie [brak jednego wiersza] aniołów”: Pierwszym jest [S]et, nazywany Chrystusem . [Drugim] jest Harmathoth, który jest [...]. [Trzecim] jest Galila. Czwartym jest Jobel. Piątym [jest] Adonaios. To jest pięciu władców otchłani, a przede wszystkim władców chaosu” . STWORZENIE LUDZKOŚCI Wówczas Aszaklon powiedział swym aniołom: „Niech powstanie człowiek na podobieństwo i obraz”. Ukształtowali Adama i jego żonę Ewę, która w świetlistym obłoku nosi nazwę Zoe . Bowiem pod tym imieniem wszystkie pokolenia odnajdują [pierwszego] mężczyznę, i wszyscy nazywają nimi [pierwszą] kobietę. Od tej pory Aszaklon już nie [53] wydawał [rozkazów...], z wyjątkiem [...] [pokoleń...] tego [...]. A [władca] powiedział do Adama: „Będziesz żył długo, a z tobą, twoje dzieci”. JUDASZ PYTA JEZUSA O LOS ADAMA I LUDZKOŚCI Judasz zapytał Jezusa: „[Jaka] jest długość życia danego człowiekowi?” Jezus odpowiedział: „Czemu dociekasz tego. że Adam, ze swym pokoleniem, przeżył swoje życie tam, gdzie otrzymał swoje królestwo, do późnych lat, wraz ze swym władcą?” Judasz zapytał Jezusa: „Czy duch ludzki umiera?”. Jezus odpowiedział: „Dlatego Bóg nakazał Michałowi oddać ludziom ich duchy w dzierżawę, tak by mogli mu służyć, ale wielki Duch nakazał Gabrielowi rozdać duchy wielkiemu Pokoleniu bez ustanowienia tego, który by nimi władał - to jest ducha i duszę. Dlatego pozostałe dusze [54] [brak jednego wiersza] . JEZUS ROZMAWIA z JUDASZEM I INNYMI UCZNIAMI O UPADKU PRZEKLĘTYCH „[...] światło [brak prawie dwóch wierszy] wokół [...] niech ]...] duch [który jest] w was mieszka w [tym] ciele wśród pokoleń aniołów. Ale Bóg sprawił, że Adamowi i tym, co z nim byli . zostało dane poznanie, tak że królowie chaosu i otchłani nie mogli nad nimi mieć władzy”. Judasz zapytał Jezusa: „Co zatem uczynią te pokolenia?”. Jezus odpowiedział: „Zaprawdę, powiadam wam. gwiazdy prowadzą ich sprawy ku ich końcowi”. Kiedy Aszaklon dojdzie do kresu przeznaczonego mu czasu, ich pierwsza gwiazda pojawi się w pokoleniach i dopełnią tego, co zapowiedzieli. Potem będą uprawiać nierząd w imię moje i zabijać swoje dzieci [55] i będą […] [brak około sześciu i pół wiersza] imię moje, i będzie [...] twoją gwiazdę aż po trzynaste królestwo”. Kiedy to powiedział, Jezus [zaśmiał się]. [Judasz zapytał:] „Mistrzu, [czemu naśmiewasz się z nas]?”. W odpowiedzi [Jezus rzekł]: „Nie naśmiewam się [z was], lecz z błędu gwiazd, gdyż te sześć gwiazd wędruje wraz ze swoimi pięcioma żołnierzami, a wszyscy oni ulegną zagładzie, wraz z wszystkimi swoimi stworzeniami". JEZUS MÓWI O TYCH, KTÓRZY, PRZYJMUJĄ CHRZEST, I O ZDRADZIE JUDASZA Judasz zapytał Jezusa: „A ci, którzy w twoje imię przyjęli chrzest, co z nimi będzie?” Jezus odpowiedział: „Zaprawdę powiadam[ci], chrzest ten [56] …]imię moje [brak około dziewięciu wierszy] mnie. Zaprawdę powiadam ci, Judaszu, [ci, którzy] składają ofiary Aszaklonowi […] Bóg [brak trzech wierszy] wszystko to jest złem. „Ale ty przewyższysz ich wszystkich. Gdyż ty poświecisz ciało, które mnie ukrywa. Twój róg już uniesiony, gniew twój już płonie gwiazda twa już świeci jasno a twe serce już […] „Zaprawdę […] twój ostatni [...] stał się [brak około dwóch i pół wiersza], bo będzie on zniszczony. A wtedy obraz wielkiego Pokolenia Adama będzie wywyższony, bo zanim niebiosa stały się, ziemia i aniołowie, istnieje to Pokolenie , które pochodzi z wiecznego królestwa. Spójrz, oto poznałeś wszystko, i Unieś swe oczy i spójrz na obłok, na jego światło oraz na gwiazdy wokół niego. Gwiazda, która wskazuje drogę, to twoja gwiazda”. Judasz uniósł oczy i ujrzał świetlisty obłok, i wszedł w niego . Ci, którzy tam stali, usłyszeli głos dochodzący z obłoku mówiący: [...] wielkie Pokolenie [...]... obraz [...] [brak około pięciu wierszy] . ZAKOŃCZENIE: JUDASZ ZDRADZA JEZUSA […] Ich wyżsi kapłani szemrali, gdyż [on] wszedł do wieczernika ,aby się modlić . Ale niektórzy uczeni w Piśmie obserwowali go bacznie, by móc go pojmać wtedy, gdy się modlił, bo bali się ludu, gdyż ten miał go za proroka. Podeszli do Judasza i spytali: „Co tu robisz? Jesteś uczniem Jezusa”. Judasz odpowiedział im tak. jak tego chcieli. Dostał za to trochę pieniędzy i wydał go im. (...)"